حقوق فردی و رسانه ها
کریستین براد تامسن(Christian Braad Thomsen) نویسنده، فیلمساز و کنشگر اجتماعی از معدود روشنفکران
دانمارکی است که مقهور جو سازی های رسانه ای نمیشود و هم زمان با دفاع از آزادی
بیان از شیوه برخورد رسانه ها به پرسشگری و انتقاد نیز میپردازد. زمانی که رسانه
ها با تمام قوا به پوشش جنبش اعتراضی "#MeToo " پرداختند او به شیوه
برخورد آنها زبان به اعتراض گشود.نکته ای که او بر آن انگشت نهاد خطر جایگزینی
"جامعه قانون مدار" با "جامعه دنباله رو" بود. مساله ای که در
شرایط امروز برای ما نیز مطرح است با این تفاوت که در جامعه دانمارک قانون مداری
در قرن گذشته در روندی مسالمت آمیز در این جامعه نهادینه شده است و یا به زبانی
دیگر در پوست و گوشت و استخوان این مردم احترام به قانون رسوخ کرده است. در چنین
جامعه ای با سنتی دیر پا در احترام به قانون کریستین تامسن این خطر را می بیند که
قدرت رسانه ها قانون مداری را با دنباله روی جایگزین کنند و این نگرانی را باید
جدی گرفت.سوء استفاده از قدرت یا جایگاه اجتماعی خود برای تعرض جنسی مساله ای است
که همواره وجود داشته است و بسیاری قربانی این شرایط شده اند. این مساله ای است
اجتماعی که باید به آن پرداخت و با طرح مساله در جهت جلوگیری از آن تلاش کرد. من
فکر میکنم در این نکته میتوانیم همگی موافق باشیم. اما آنجا که نام افراد حقیقی را
مطرح میکنیم باید بدانیم فرد را به ارتکاب جرم متهم می کنیم و تا زمانی که اتهام
ثابت نشود فرد بی گناه محسوب میشود. اینکه فردی که خود را قربانی میداند در برابر
دوربین رسانه ها بنشیند و بگوید که آقای فلان یا خانم بهمان مرا مورد تعرض جنسی
قرار داده است از نظر قانونی تنها یک ادعا است. این بدان معنی نیست که او دروغ
میگوید ولی از نظر قانون یک ادعا است. در اینجا نکته ظریفی وجود دارد که رسانه ها
باید آن را در نظر بگیرند و آن اینکه برای دفاع از قربانیان تعرض جنسی، وسیله ای
برای حتک حرمت از شخص دیگری نشوند. اینکه چرا بعضی رسانه ها چنین روشی را انتخاب
کرده اند انتخاب مدیریت آن رسانه است اما خطر در آنجاست که من هر آنچه که در رسانه
ها می آید را همچون وحی منزل بپذیرم بی آنکه اندکی در تاثیر آنها در شکل گیری
ذهنیت جامعه فکر کنم بر مبنای آنچه در رسانه ها به نمایش در آمده است دیگران را
داوری کنم. اگر من تنها بر مبنای سخنان کسی که خود را قربانی معرفی میکند حکم
محکومیت متهم را صادر کنم خط بطلانی بر دفاع از قانون مداری جامعه کشیده ام. در آن
صورت رسانه ها را جایگزین دادگاه ها کرده ام و بدون اینکه به متهم اجازه دفاع از
خود را بدهم حکم اعدام او را صادر کرده ام و چنین روندی برای ما که بر خلاف جامعه
دانمارک در یک قرن گذشته هیچ وقت قانون مداری را در جامعه خود تجربه نکرده ایم
بسیار خطر ناک است به ویژه برای جامعه ای که شبی روی به سوی آسمان کرد تا در ماه آرزوی خود را ببیند و روزی
دیگرپذیرفت که جرمی وجود دارد به نام مفسد فی الارض و حکمش اعدام است بی آنکه
بپرسد این جرم چیست؟ همین پیشینه کافی است تا فردا در خیابانها راه بیفتیم و خواهان اعدام این یا آن فرد به دلیل ارتکاب
جرمی که رسانه ها به او نسبت داده اند شویم. این خطری است که باید آن را جدی گرفت.
https://www.tribunezamaneh.com/archives/239317
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر